Trasę rozpoczynamy na Ośrodku Wczasowym „Janowo” - w bazie wypadowej Centrum Nordic Walking. Wychodzimy z ośrodka i kierujemy się w prawą stronę. Mijamy kompleks stawów rybnych. Po lewej stronie mijamy obniżenie terenowe, które porasta łęg olszowy. Jest to typ lasu występujący na obszarach wilgotnych. Pośród olch w runie rosną gatunki zielne jak np. szczawik zajęczy, kuklik zwisły, czyściec błotny, sadziec konopiasty. Dalej wchodzimy w teren urozmaicony stromymi zboczami, które porasta las bukowy. Początkowo pośród buków spotykamy dęby szypułkowe, jarzębiny i sosny pospolite. W dość ubogim runie rośnie marzanka wonna, borówka czernica i malina.
Następnie na rozwidleniu dróg skręcamy pod kątem prostym w prawo i idziemy drogą wiodącą po skarpie, przebiegającą równolegle do brzegu Jeziora Barlineckiego. Z prawej strony „w dole” widać źródliska. W tym obniżeniu rosną olchy, a wokół ich pni występują tzw. „ruszta” które porasta roślinność o charakterze bagiennym. Spotkać tu można rzeżuchę gorzką, śledzienicę skrętolistną, przytulię błotną, szczyr trwały. Takich wilgotnych, źródliskowych miejsc będziemy mijać na trasie kilka. Przez cały czas trasę otacza las bukowy, który pozbawiony jest warstwy podszytu. Występują tu dwa typy lasów bukowych. Jeden to porastający strome zbocza typ – kwaśna buczyna. Charakteryzuje się ona stosunkowo niskimi, posiadającymi rozłożyste korony bukami, a w runie rosną: chroniona paprotka zwyczajna oraz kosmatki i tworzące poduchy różne gatunki mchów np. modrzaczek siny, płonnik pospolity.
Drugim typem buczyn spotykanym na trasie jest żyzna buczyna. Występuje na terenie lekko falistym i płaskim. Buki są tu smukłe, wysokie, w runie mało jest mchów, a dominują np. zawilce gajowy i leśny, fiołki, gajowiec żółty, pokrzywy, chroniona marzanka wonna i różne gatunki traw - prosownica rozpierzchła czy trzcinnik piaskowy oraz wszędobylski niecierpek drobnokwiatowy. Rośliny te występują pojedynczo, otoczone grubą warstwą ściółki. Na trasie znajduje się miejsce do odpoczynku z ustawionymi tablicami edukacyjnymi. Jest to również miejsce widokowe, z którego pomiędzy pniami drzew rozciąga się widok na taflę jeziora i jego przeciwległy brzeg – widok na Barlinek. Kto zachowuje się cicho z pewnością zaobserwuje wiewiórkę, lub ptaki np. biegającego po pniach drzew kowalika czy dzięcioły, sikorki modrą i bogatkę, kolorowo ubarwionego samca zięby, któremu często towarzyszy szara samica lub „buszujące” w ściółce czarne kosy i malutkie szare strzyżyki, albo usłyszy kukułkę.
Na rozdrożu skręcamy w lewo i wchodzimy w skraj olszyny bagiennej. Po przejściu kilkunastu metrów skręcamy pod kątem prostym w prawo i dochodzimy do bystro płynącego strumienia. Widoczne są tu rdzawe osady. Są one wynikiem wytracania kwasów humusowych przez jony wapnia. Miejsce to nosi nazwę „Boży Dar”. Znajdują się tu tablice informacyjne prezentujące zbiorowiska leśne i źródła. Las rosnący w dolinie strumienia to łęg, który występuje na bardzo wilgotnych miejscach z płynącą wodą. Jest to łęg jesionowy, gdyż jesion wyniosły jest tu gatunkiem drzewiastym dominującym.
Idziemy dalej drogą leśną skręcając w prawo w stronę jeziora. Przez większą część trasy pomiędzy drzewami mamy możliwość obserwować wody Jeziora Barlineckiego. A na nich ptactwo wodne – kaczki krzyżówki, kaczki czernice, gągoły, łyski, łabędzie nieme, perkozy dwuczube, mewy śmieszki, kormorany.
Wychodzimy z lasu i wchodzimy w tereny tzw. otwarte – łąki i dawne pola uprawne, obecnie nieużytki. Występuje tu wiele gatunków roślin zielnych, które zwracają na siebie uwagę w różnych porach roku. Jednak najbardziej w porze kwitnienia. Pośród zarośli tworzonych przez krzewy np. dzikiej róży, derenia, jeżyny, maliny, tarniny, leszczyny i traw zaobserwować można różne gatunki owadów: chrząszczy, motyli, „pasikoników”, ważek, trzmieli, os, much. Występują tu także ślimaki winniczki i wstężyki oraz ślimaki bez muszli jak pomrowy czy śliniki. A z płazów występują żaby - wodna i śmieszka, żekotka zielona oraz ropucha szara. Gady - szczególnie w miejscach nasłonecznionych zauważyć można padalca, jaszczurkę zwinkę lub zaskrońca, który świetnie pływa.
Brzeg jeziora porasta roślinność drzewiasta, a pod koronami drzew dobrze rozwinęła się warstwa podszytu, którą tworzą młode drzewa i krzewy m.in. leszczyny, derenia, głogu, trzmieliny, dzikiej róży.
Skręcając w lewo wspinamy się polną drogą i dochodzimy do celu naszej trasy – do punktu widokowego „Pensjonatu „Pod Zegarem”. Z tego miejsca rozciągają się wspaniałe widoki na jezioro, na jego przeciwległy brzeg, na lasy i łąki. Droga powrotna wiedzie tą samą trasą do Ośrodka wczasowego „Janowo”. Trasa jest interesująca o każdej porze roku i daje możliwość wyciszenia się i podziwiania uroków np. kolorowej jesieni, pachnącego kwieciem lata czy majestatycznych „nagich” buków w porze zimowej.