Rynek Staromiejski, położony w samym sercu Barlinka jest najstarszą częścią miasta. Tak jak obecnie, tak i w czasach średniowiecza był centrum miasta. Wraz z fragmentami średniowiecznych murów obronnych i strzelistą wieżą kościoła gotyckiego Rynek stanowi najbardziej charakterystyczny element pejzażu miasta. Tu kwitnie życie kulturalne i rozrywkowe.
Ozdobą rynku jest piękna fontanna wzniesiona w 1912 r. w miejscu dawnego Ratusza. Fontannę wieńczy rzeźba przedstawiająca dziewczynkę atakowaną przez gąsiora, zwana „gęsiarką” - dzieło monachijskiego rzeźbiarza Ackermanna.
Kościół Gotycki wznosi się w najwyższym punkcie starego miasta, na terenie dawnego grodziska słowiańskiego. Najstarszą murowaną świątynię wzniesiono tutaj w XIII w. Pozostały po niej granitowa ciosy wmurowane w dolne partie wieży i cokół. Z XV wieku pochodzi gotycki portal główny z tajemniczymi „miseczkami” w bogatym oprofilowaniu. Są one śladem dawnego obyczaju rozniecania ognia przy pomocy drewnianego świdra w Niedzielę Wielkanocną. Swój ostateczny kształt trójnawowej bazyliki kościół uzyskał po pożarze w 1852 r. Nadbudowano wówczas pokrytą czarnym łupkiem wieżę, wznoszącą się na wysokość 52 m, zakończoną 2-metrowym pozłacanym krzyżem. Na ścianach zewnętrznych zwracają uwagę cegły z wyrytymi datami.
Fragmenty murów obronnych są pozostałością wzniesionych w I poł. XIV w. fortyfikacji miejskich o łącznej długości 1700 m. Na cały system obronny Barlinka składały się fosy, wały ziemne, 7-metrowej wysokości mury oraz baszty i czatownie, które wystawały ponad koronę murów i przed lico murów, co umożliwiało obronę czołową i boczną. W murach umieszczone były dwie naprzeciwległe bramy: Brama Młyńska i Brama Myśliborska, a nad jeziorem funkcjonowały: Duża i Mała Furta Wodna. Do dziś przetrwało ok. 480 m muru, w tym okazały fragment z detalami korony murów z reliktami ostatniej z czatowni.
Kontynuując naszą podróż tropem E. Laskera , trafiamy na przełom wieków XIX i XX, kiedy to Barlinek stał się popularnym kurortem i kiedy to powstawały w mieście i w jego okolicach hotele, restauracje i pensjonaty dla przyjezdnych. Wówczas wybudowane zostało także kąpielisko miejskie, które wspaniale zachowało się do dnia dzisiejszego. Obecne kąpielisko i przylegający do niego Pensjonat „Pod Sosnami” stanowi cenny zabytek architektury uzdrowiskowej alpejskiej, rzadko spotykanej na terenie zachodniej Polski.
Idąc ul. Strzelecką mijamy Pałacyk Cebulowy - bardzo ciekawy architektonicznie dom z dwiema wieżyczkami zwieńczonymi hełmami w formie cebul, wybudowany w 1908 r. Mieszczańskie kamienice z XVIII i XIX w., w znacznym stopniu usytuowane w zwartej zabudowie, nadają dziś Barlinkowi specyficzny urok miasta, w którym domy i ulice służą nie tylko potrzebom codzienności, ale są też zarazem godnymi podziwu i kontemplacji zabytkami sztuki architektonicznej z dawnych czasów.
Mijając plac Laskera odwiedzimy miejsce, które niegdyś było pierwszym oglądanym przez turystów widokiem Barlinka był nim Dworzec Kolejowy . Niestety zniszczony podczas działań wojennych. Miejsce pożegnań z Barlinkiem młodego Laskera, kiedy wyjeżdżał do Berlina zdobyć edukację a później wygrywać szachowe tytuły mistrzowskie . Dziś możemy oglądać makietę i zdjęcia pięknej budowli dworca w Muzeum Regionalnym w Barlinku.
Następna stacja na szlaku to punkt widokowy na miasto i J. Barlineckie zwany Golgotą od nazwiska restauratora i dawnego budowniczego Goldowskiego. Obecnie znajduje się tutaj Barlinecki Ośrodek Kultury „Panorama”, centrum kulturalne Barlinka. Tu odbywają się co roku Międzynarodowe Festiwale Szachowe im. E. Laskera. Idąc dalej szlakiem nie sposób przeoczyć budynku przy ul. Chmielnej 7, w którym przyszedł na świat i wychowywał się nasz znakomity mistrz szachowy. Dalej kierując się w stronę jeziora mijając budynek Technikum Ekonomicznego dochodzimy do promenady nad J.Barlineckim i stajemy przed „Chińskim Domem” skąd rozpościera się urzekająca panorama jeziora i Puszczy Barlineckiej.
Niektóre zabytkowe budynki w mieście mają znaczenie symboliczne. Dom z narożną wieżyczką, zwany „Chińskim Domem” wzniesiony został w XIX w. dla upamiętnienia znajdującej się niegdyś w tym miejscu tzw. Furty Wodnej, czyli kolejnego fragmentu dawnych fortyfikacji. I tak dochodzimy do ostatniej stacji szlaku do Domu z popiersiem Gutenberga , w którym mieściła się dawniej drukarnia i księgarnia a także redakcja „Kuriera Generalnego dla Barlinka, Pełczyc i okolic”.
Obecnie jest tu Muzeum Regionalne z ekspozycją poświęconą Laskerowi, historii miasta oraz bardzo interesująca wystawa „zanikające zawody”. Obok w Centrum Informacji Turystycznej jest dostępna pieczęć pamiątkowa i materiały o szlaku.