Tradycyjnie jak wiele szlaków turystycznych rozpoczynamy trasę na - Rynku przy fontannie-wzniesionej w 1912 r. w miejscu dawanego ratusza, fontannę wieńczy rzeźba dłuta Ackermana przedstawiająca dziewczynkę atakowaną przez gąsiora (legenda ,,Gęsiarka i kat”). - Dalej przechodzimy ul.Wylotową nad J. Barlineckie skąd rozpościera się piękna panorama jeziora otoczonego malowniczymi wzniesieniami - (legenda „Barlinecka Niezapominajkowa Legenda”).
Mijamy pomnik - kotwicę postawioną „W trzydziestą rocznicę MS Barlinek 1973 - 2003 Mieszkańcy” i rzeźby, „Ptaki Jeziorki - efekt prac w 2004 r. młodzieży z Liceum Sztuk Plastycznych ze Szczecina. Na terenie zieleńca przy promenadzie możemy obejrzeć lipy drobnolistne, okazałą morwę białą i inne krzewy ozdobne. Dużą atrakcją tego miejsca są licznie przebywające przy brzegu jeziora ptaki (kaczka krzyżówka, kaczka czernica, łyski, kormorany, perkoz dwudziuby) z dostojnymi łabędziami obecnymi tu cały rok. Szczególnie magiczne krajobrazy można zobaczyć o wschodzie i zachodzie słońca. Kto wie może uda Ci się spotkać Boginkę Maję, która często przybiera postać pięknego niebieskiego łabędzia?!
- Następnie idziemy wzdłuż pozostałości murów obronnych części fortyfikacji miejskich. Skręcamy w prawo, przechodzimy przez mostek nad odnogą Młynówki i znajdujemy się w parku w Delcie Młynówki. Warto zauważyć rosnące tu min. malownicze wierzby płaczące, brzozy brodawkowate w odmianie Younga modrzewie europejskie. Doszliśmy do miejsca gdzie ustawiona jest pierwsza tablica trasy legend. Pierwsza z tablic prezentująca fragmenty legend zaprasza do poznania -legendy „Topielica z Jeziora Barlineckiego„ oraz legendy "Jezioro Barlineckie".
Przechodzimy aleją parkową przez drugi z mostków i dalej dochodzimy do ul. Strzeleckiej, po prawej stronie możemy podziwiać krajobraz J. Barlineckiego, który o każdej porze dnia wygląda inaczej. Wyjątkowo tajemniczo prezentuje się o poranku , kiedy jego brzegi i wyspy wyłaniają się z mgieł a wstające słońce rzuca połyskujące refleksy światła na błękit wody.
Idąc promenadą spacerową wzdłuż jeziora skręcamy w ul. Sportową i po lewej stronie mijamy legendarne „wzgórze wisielców”. Następnie po prawej mijamy przystań żeglarską „Sztorm”, stadion sportowy im. Bronisława Bagińskiego. Idziemy prosto w cieniu alei z kasztanowca białego i lipy drobnolistnej. Po prawej zabytkowy budynek wybudowany w rzadko spotykanym na tych terenach stylu uzdrowiskowej architektury alpejskiej. Jest to zabytkowe kąpielisko z pensjonatem z 1927 r. Warto obejrzeć to unikatowe miejsce i poczuć atmosferę Barlinka kurortu turystycznego z okresu międzywojennego. Można tu chwilę odpocząć i obejrzeć uroczy widok miasta.
Następnie za pensjonatem mijamy park leśny z licznymi, oplatającymi pnie drzew okazami chronionego bluszczu pospolitego tworzącymi bardzo efektowne szczególnie zimą - zielone kolumny w białym krajobrazie. Idąc tą drogą prosto korzystamy z cienia dorodnych kasztanowców białych i lipy drobnolistnej. Przechodzimy przez most nad kanałem doprowadzającym wody do J. Barlineckiego. Za mostem, z lewej strony ukazuje się błękit J. Uklejowego.
Dochodzimy do końca drogi asfaltowej (jest to 1,65 km naszej trasy) i skręcamy w lewo w drogę brukowaną, mając po lewej stronie aleję z jesionu wyniosłego. Idziemy brukiem przy którym rozpościera się łąka bogata w zioła. Rosną tu min. nawłocie, bylice, podagrycznik, krwawniki i różne gatunki traw. W oddali pomiędzy pniami olchy czarnej, topoli osiki, brzozy brodawkowatej, różnych gatunków wierzb, a także jabłoni i chronionej kaliny koralowej widać połyskujące J. Uklejowe. Po prawej stronie zaczynają się wzniesienia pokryte drzewostanem złożonym z buków pospolitych, dębów szypułkowych i sosen pospolitych. Ten typ lasu, czasem z dominacją któregoś z wymienionych gatunków, będzie nam towarzyszył prawie na całej dalszej trasie. Droga brukowa, którą idziemy wije się pośród wzgórz, a my skręcamy w lewo w drogę gruntową (jest to 2 km naszej trasy). Tutaj kończy się aleja jesionowa, zaraz obok niej rosną 3 lekko pochylone brzozy brodawkowate. Na ich pniach widoczne są mchy i porosty np. pustułka pęcherzykowata świadczące o braku zanieczyszczeń powietrza. Opodal widać też rosnącą skupinę składającą się z 7 malowniczych grabów.
Dochodzimy do drewnianego mostku usytuowanego nad strumieniem łączącym J. Uklejowe z widocznym z tego miejsca J. Stycko, zwanym też Zauklejowym (jest to 2,26 km naszej trasy). Ustawiona jest tu druga tablica BŁĘKITNEJ TRASY LEGEND prezentująca -legendę „Jezioro Uklejowe„. Podmokłe brzegi kanału i jezior porasta ols. Małe jeziorka szczególnie magicznie wyglądają gdy słońce przedziera się przez konary drzew a mgła jak przezroczysty welon przykrywa lustro jeziora i tajemnice jego głębi .... Dalej przechodzimy przez most i idziemy w lewo wąską leśną drogą. Po przejściu kilku metrów, także po lewej mijamy piękny buk o pofalowanej srebrzystej korze oraz kilka dębów czerwonych. Za tymi drzewami nasza droga staje się jeszcze bardziej wąska i przecina ols. Po jego przejściu dochodzimy do J. Uklejowego i dalej podążamy jego brzegiem. Rośnie tu piękny okaz trzypniowego dębu, a zaraz obok dwupniowy buk.
Na 2,5 km naszej trasy zostawiamy po prawej stronie drogę wiodącą do asfaltu i idziemy dalej wzdłuż brzegu jeziora. Widzimy rosnące tu grube topole czarne z silnie spękaną korowiną. Na topoli zawieszona jest budka dla gągołów.
Dochodzimy do skrzyżowania (to 3 km naszej trasy) dróg leśnych - droga staje się szersza; idziemy dalej prosto przy brzegu jeziora i dochodzimy do klonu pospolitego, który rośnie tu jakby w osamotnieniu. Drzewo jest pochylone w kierunku tej drogi witając ukłonem wędrowców. Skręcamy za klonem w prawo, ponownie w wąską ścieżkę pozostawiając tajemnicze J.Uklejowe z legendarnym podwodnym pałacem za sobą. Teraz idziemy drogą wijącą się pośród lasu, w którym dominuje pachnąca żywicą sosna pospolita, ale rosną też buki, klony pospolite, jawory, dęby, robinie akacjowe, młode lipy drobnolistne i krzewy porzeczki alpejskiej, leszczyny, jeżyny oraz paprocie. Na niewielkim wzniesieniu skręcamy w lewo, następnie lekko w prawo i schodzimy ścieżką w dół. Po lewej przez pnie drzew widać zabudowę ul. Łokietka.
Przechodząc obok ujęcia wody pitnej dla Barlinka, dochodzimy do drogi asfaltowej (wylotowa droga z Barlinka na Strzelce należy zwrócić uwagę na bezpieczeństwo) (to 3,5 km naszej trasy). Przechodzimy przez asfalt i wchodzimy na drogę brukową, idziemy kilka metrów prosto i skręcamy w leśną drogę w lewo. Po prawej stronie mijamy teren otwarty . Rosną tam min. młode klony jesionolistne. Jesienią i zimą ich pędy pokrywa srebrzysty, metaliczny nalot, szczególnie atrakcyjny o tych porach roku. Za placem mijamy klony pospolite rosnące prawie w rzędach.Dalej trasa prowadzi koło stacji gazowej. Po prawej towarzyszy nam strumień płynący wzdłuż naszej drogi.
Dochodzimy do boiska sportowego, przechodzimy przez nie podziwiając piękny dąb, pomnik przyrody rosnący na skraju lasu. Po dojściu do stawów rybnych, na rozwidleniu wybieramy drogę wiodącą w lewo pod górę. Następnie na kolejnym skrzyżowaniu dróg leśnych swoje kroki kierujemy na drogę skręcającą lekko w prawo pod górę, która prowadzi przez młody las początkowo liściasty z dębem czerwonym i szypułkowym, robinią akacjową i klonem pospolitym, a następnie iglasty-sosnowy. Dochodzimy do rozwidlenia dróg, wybieramy tę w lewo, w górę. Po prawej stronie (w dole) pomiędzy pniami drzew widać stawy. Dalej pod dębem krzyżówka dróg, my skręcamy w lewo pod kątem ostrym.
Dochodzimy do kolejnej krzyżówki, idziemy prosto w dół drogą, która wiedzie przez starszy las sosnowy (przechodzimy pod linią energetyczną) dalej po lewej stronie mijając typową dębinę. Przez następne skrzyżowanie dróg leśnych przechodzimy prosto w górę. Idąc widzimy po prawej stronie, że teren się obniża. Porastają go głównie drzewa gatunków liściastych: dęby, klony, buki. Bardzo atrakcyjna jest ta trasa w okresie jesiennym kiedy drzewa liściaste na tle zielonych sosen tworzą różnobarwne bukiety a liście układają pod naszymi stopami kolorowe kobierce. Po dojściu do asfaltu skręcamy w lewo i idziemy tą drogą obsadzoną klonem pospolitym do J. Chmielowego.
Przed kompleksem zabudowań usługowo-przemysłowych, gdzie torowisko odbija w prawo wchodzimy na gruntową ścieżkę i dochodzimy do J. Chmielowego (jest to 5,5 km naszej trasy). Nad jeziorem, przy stromym jego brzeu znajduje się kamień rusałki i okazała lipa europejska. Rośnie ona w miejscu gdzie przebiega równoleżnik 53o szer. geograf. pn. I tak doszliśmy do ostatniej stacji Błękitnej Trasy Legend. Ustawiona jest tu trzecia tablica prezentująca legendę „Tajemnice Jeziora Chmielowego” Pod gościnną lipą można podziwiać krajobraz jeziora oraz rozmyślać o pięknej rudowłosej rusałce i tajemnicach ukrytych w toni jeziora. Kto wie co opowiedziałaby nam wiekowa lipa gdybyśmy mogli zrozumieć szelest jej liści...
Tu kończy się przygoda z Błękitną trasą legend, ale Barlinek i piękna przyroda okolic kryje jeszcze wiele tajemniczych historii.Powrót do punktu wyjścia na trasę. Wąską ścieżką na skarpie lub wzdłuż ul. Pełczyckiej, obsadzonej kasztanowcami, idziemy prosto w stronę centrum Barlinka, po prawej w dole widząc taflę J. Chmielowego. Mijając budynki mieszkalne dochodzimy do Placu Laskera i dalej ul. 1-go Maja i Niepodległości dochodzimy do Rynku -gdzie rozpoczęliśmy wędrówkę.